Joga a układ rozrodczy kobiety
Układ rozrodczy każdej kobiety narażony jest na wiele zagrożeń i problemów. Przyczyny mogą być różne: wadliwa postawa ciała, urazy powstałe wskutek zdarzeń komunikacyjnych lub przypadłości dziedziczne. Oprócz czynników fizjologicznych jest jeszcze sfera emocji, psychiki i to ona, według jogi, odgrywa największą rolę we wszystkich zaburzeniach w obszarze gruczołów dokrewnych i całego układu hormonalnego.
Wszystko zaczyna się w naszej głowie – każda myśl wywołuje reakcje, które dają o sobie znać w postaci symptomów fizycznych. Ponieważ u kobiety emocje odkładają się w rejonie dolnego brzucha, jeżeli przeżywanego stresu i niepokoju jest bardzo dużo, dochodzi do napięcia narządów rozrodczych. Wówczas jajniki, które powinny być rozluźnione przez większą część miesiąca (a dopiero w momencie owulacji zacząć się przykurczać) będąc non stop naprężone, podczas miesiączki zacisną się po stokroć bardziej niż powinny, czego skutkiem będą ostre bóle brzucha i migreny.
Konsekwencją stale napiętego podbrzusza jest przede wszystkim złe samopoczucie, trudności z koncentracją, wybuchowość i chwiejność emocjonalna – często doświadczane przed miesiączką lub w jej trakcie. Rejon brzucha gromadzi nie tylko uczucia, ale również pragnienia. Jeżeli jest ich w życiu bardzo dużo, kształt brzucha robi się coraz bardziej wypukły. W jodze uważamy wówczas, że to umysł wybija się bliżej tego co zewnętrzne – stąd problem z dystansowaniem się od rzeczywistości. Ponadto, wypychanie brzucha do przodu (siedząc lub stojąc) skutkuje przemieszczaniem się organów w złe miejsce i zwiększa tym samym podatność na choroby. Równie niekorzystnym nawykiem jest powszechna tendencja do zakładania „nogi na nogę” siedząc, co w połączeniu z napięciami i stresem jest częstą przyczyną dysfunkcji w rejonie jajników.
Supta Baddha Konasana
Pozycja jogi, która najkorzystniej wpływa na pracę omawianego obszaru, to Supta Baddha Konasana. Poprawne i regularne wykonywanie tej asany, pozwala ustawić układ rozrodczy we właściwym miejscu oraz rozluźnić rejon brzucha. Każdy z zaprezentowanych wariantów, ma podobne działanie. O tym, który z nich będzie najbardziej optymalny decyduje indywidualny kształt ciała (szerokość bioder, talii, wypchnięcie lub spłaszczenie odcinka lędźwiowego).
Wariant I
Sposób wykonania: połóż się na plecach. Zegnij nogi w kolanach. Unieś stopy nad matę. Chwyć kostki dłońmi skręconymi na zewnątrz. Postaw stopy na macie i opuść kolana na zewnątrz. Unieś pośladki i barki do góry by odkręcić je na zewnątrz. Połóż plecy na podłodze. Pozostań w pozycji od 5-10 min.
W pozycji: rozluźniaj wewnętrzne uda, rejon dolnego brzucha i przesuwaj kość ogonową w stronę kości łonowej, aby dolny brzuch mógł opadać w dół; utrzymuj barki skierowane do podłogi, a klatkę piersiową uniesioną i rozszerzoną.
Korzyści: jajniki ustawiają się w prawidłowym miejscu, brzuch rozluźnia się i opada w dół, a rejon miednicy jest szerzej otwarty i mocniej ukrwiony.
Wariant II
Pomoce: wałek, pasek i koc.
Sposób wykonania: połóż wałek na macie, wzdłuż maty. Na wałku połóż złożony koc na pół. Usiądź przed wałkiem. Zegnij nogi w kolanach. Połącz podeszwy stóp razem, opuść kolana na zewnątrz. Załóż pasek na plecy i pod stopami, a następnie zwiąż nogi paskiem. Zwróć uwagę, aby pasek na plecach przechodził przez dół kości krzyżowej, dzięki temu nie będzie wypychał odcinka lędźwiowego do sufit, tak aby organy brzucha mogły opadać w dół. Mając zaokrąglone plecy, podpierając się rękami, połóż plecy na wałku (plecy podparte od szczytu odcinka lędźwiowego, tak aby dolne plecy były w powietrzu). Przesuń koc pod głowę, dosuń go równo do linii barków. Dłońmi przesuń pośladki w stronę pięt. Ułóż ręce po bokach ciała, wnętrzami dłoni do sufitu.
W pozycji: utrzymuj równo połączone wewnętrzne i zewnętrzne krawędzie stóp, tak aby uda mogły się rozszerzać, a rejon miednicy otwierać. Przesuwaj kość ogonową do kości łonowej, by dolny brzuch nadal mógł stawać się miękki i opadać w dół. Chwyć rękami za łokcie i przenieś ręce za głowę, dzięki temu klatka piersiowa będzie lepiej otwarta, brzuch jeszcze bardziej wydłuży się, a dolne partie uniosą się do góry.
Korzyści: narządy w dole brzucha mogą rozluźnić się i ułożyć we właściwym miejscu, dodatkowo zostały podciągnięte do góry, co w przypadku zapadniętych organów będzie szczególnie korzystne.
Wariant III
Pomoce: wałek, pasek i koc Pomoce: 2 wałki, 2 paski i koc.
Sposób wykonania: ułóż dwa wałki w poprzek maty zostawiając pomiędzy nimi niewielką przestrzeń. Połóż na drugim wałku koc złożony w kostkę. Przygotuj dwa paski. Usiądź plecami do wałków, zegnij nogi w kolanach, opuść kolana na zewnątrz, połącz stopy. Załóż jeden pasek wokół prawej nogi i zwiąż ją paskiem, tak aby pasek przechodził blisko pachwiny i stawu skokowego (klamry skierowane w stronę głowy). Drugi pasek załóż identycznie. Dzięki temu, że klamry są skierowane w stronę głowy, będzie można po położeniu się ściągnąć pasek mocniej (pasek powinien być w pozycji napiętej). Zachowując zaokrąglone plecy, połóż plecy na wałku w taki sposób, aby znów odcinek lędźwiowy kręgosłupa był poza wałkiem. Na pierwszym wałku podeprzyj łopatki. Pomiędzy pierwszy a drugi wałek wpadają twoje ręce i barki. Drugi wałek i koc jest tylko po to, aby podeprzeć szyję i głowę.
W pozycji: utrzymuj połączone równo wewnętrzne i zewnętrzne krawędzie stóp, aby wykorzystując ich docisk móc łatwiej przesuwać: pośladki
w kierunku pięt, kość ogonową do kości łonowej, a kość łonową w stronę pępka, który przesunie się w dół – co spowoduje pożądany efekt – miękkość brzucha. Dodatkowo, wykorzystuj wałek, pod łopatkami, odpychaj się od niego, tak aby boki klatki piersiowej uniosły się do góry.
Korzyści: użycie dwóch pasków, spowoduje jeszcze mocniejsze ukrwienie i otwarcie rejonów miednicy. Intensywniejsze podparcie klatki piersiowej pogłębi jej otwarcie i pozytywnie wpłynie na stan umysłu.
Wariant IV
Pomoce: pasek, 2 klocki, 4 koce.
Sposób wykonania: trzy koce złóż wzdłuż i ułóż w schodki. Usiądź plecami do koców. Zegnij nogi w kolanach, opuść kolana na zewnątrz, połącz podeszwy stóp razem. Aby związać nogi paskiem, przełóż pasek na plecy i pod stopy. Pasek na plecach przechodzi przez dół kości krzyżowej i jest związany dość mocno, tak aby był napięty. Kolana podeprzyj klockami, aby nie opadały niżej. Podpierając się rękami po bokach ciała, zaokrąglając plecy połóż się. Odcinek lędźwiowy jest podparty na schodkach zrobionych z koców. Dłońmi przesuń pośladki w kierunku pięt, równo podeprzyj kolana, a koc pod głową równo dosuń do linii barków.
W pozycji: aby wydobyć ruch rotacji miednicy, zwróć uwagę na połączenie stóp, tak aby rejon od pępka do kości łonowej cały czas (we wszystkich pozycjach) pozostawał równoległy do sufi tu. Utrzymując tę pracę pozwalaj, aby rejon splotu słonecznego rozluźniał się, a mięśnie dolnych pleców (dzięki podparciu) zaczynały stawać się miękkie i rozszerzone.
Korzyści: dzięki podparciu, dolne plecy mogą się rozluźnić, rozmiękczyć i rozszerzyć.
Wariant V
Pomoce: wałek, 4 koce, pasek.
Sposób wykonania: ułóż wałek w poprzek maty, a na wałku po obu stronach zrolowane koce do podparcia kolan. Pozostałe dwa koce złóż w kostkę, tak aby wysokość tej kostki była taka sama jak wysokość wałka. Usiądź na kocach, stopy połóż na wałku. Opuść kolana na zewnątrz, łącząc podeszwy stóp razem. Załóż pasek pod stopy i przez plecy, przesuwając pasek na dół kości krzyżowej przesuwaj pośladki w stronę pięt, opuść kość ogonową w dół. Wspierając się na rękach, a później na łokciach, połóż barki na podłodze, przed kocami. Zrolowane koce mają podpierać twoje nogi. Rozłóż ręce.
W pozycji: kość ogonowa przesuwa się w stronę kości łonowej, brzuch całą płaszczyzną pozostaje równoległy do sufi tu, barki pozostają odkręcone na zewnątrz. Odpychając się od ramion i barków przesuń boki klatki piersiowej w stronę twarzy, pilnując aby twarz pozostawała równoległa do sufi tu a gardło oraz twarz pozostawały rozluźnione.
Korzyści: podparcie koca na wysokości nadnerczy stymuluje ich pracę, jednocześnie regenerując i odświeżając organizm. W tym ułożeniu tarczyca masowana jest do wewnątrz, co wycisza umysł.
Wybierz najwygodniejsze ułożenie dla siebie, korzystając z odpowiednich pomocy. Trwając w asanie, możesz mieć otwarte lub zamknięte oczy – w zależności od samopoczucia. Pamiętaj, aby twarz pozostała rozluźniona.
AUTOR: MAREK BEDNARSKI – FIZJOTERAPEUTA I DYPLOMOWANY NAUCZYCIEL JOGI METODĄ B.K.S. IYENGARA STOPNIA INTERMEDIATE JUNIOR I, POSIADAJĄCY CERTYFIKAT ZGODNOŚCI NAUCZANIA METODĄ IYENGARA®. WSPÓŁZAŁOŻYCIEL FABRYKI ENERGII – CENTRUM JOGI WROCŁAW. marekbednarski@fabrykaenergii.pl
